Στο ταχύτατα πλέον μεταβαλλόμενο περιβάλλον, οι δημόσιοι οργανισμοί
είναι υποχρεωμένοι να πραγματοποιούν συχνές και ουσιαστικές αλλαγές
στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν (στην αλυσίδα αξίας τους).
Ειδικότερα, παρατηρείται έντονα ανάγκη αναδιοργάνωσης του δημόσιου
τομέα ώστε να γίνει αποτελεσματικότερος και αποδοτικότερος
εξυπηρετώντας καλύτερα τον σύγχρονο Έλληνα πολίτη. Κατ’ επέκταση
οι ανειλημμένες υποχρεώσεις των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης
και ο σημαντικός ρόλος που αυτοί διαδραματίζουν στις ζωές των
πολιτών, οδηγεί την πολιτεία στην καθιέρωση υποχρεωτικού
επιχειρησιακού επανασχεδιασμού.
Με βάση τα πιο πάνω, στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι
να προτείνει και να προβάλλει επιτακτικά το αίτημα για αλλαγή και
εκσυγχρονισμό των δημοτικών παιδικών σταθμών για ουσιαστική
επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των εμπλεκομένων μερών της
εκπαιδευτικής τους διαδικασίας. Νέες θεωρίες και μοντέλα
διατυπώνονται που συμπεριλαμβάνουν τους γονείς σαν εταίρους στις
προσχολικές μονάδες και τονίζουν πως οι αλληλεπιδράσεις, και οι
αλληλοδράσεις μεταξύ παιδικών σταθμών και οικογένειας
διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη μορφωτική και ψυχοκοινωνική
ανάπτυξη των παιδιών και στη συνέχεια ολοκληρωμένων πολιτών.
Στην Ελλάδα το υπάρχον θεωρητικό και θεσμικό πλαίσιο δεν έχει
αναπτυχθεί επαρκώς ώστε να διευκολύνεται η επικοινωνία μεταξύ
τέτοιων δημοτικών προσχολικών μονάδων και της οικογένειας. Επιπλέον,
οι έρευνες που αφορούν την επικοινωνία και συνεργασία της οικογένειας
με τις εκπαιδευτικές σχολικές μονάδες είναι πολύ περιορισμένες.
In the rapidly changing environment, public bodies are required to make
frequent and meaningful changes in how they work (in their value chain).
In particular, there is a strong need to reorganize the public sector to make
it more effective and efficient, serving better the modern Greek citizen.
Consequently, the commitments of local authorities and the important
role they play in the lives of citizens lead the state to introduce mandatory
operational redesign.
Based on the above, the aim of this diploma thesis is to propose and urge
the request for change and modernization of municipal kindergartens and
for effective communication and cooperation between the parties
involved in their educational process. New theories and models are
formulated that include parents as pre-school partners and emphasize that
interactions between teachers and families play an important role in the
educational and psychosocial development of children and in the future as
integrated citizens.
In Greece, the existing theoretical and institutional framework has not
been sufficiently developed to facilitate communication between such
pre-primary school units and the family. In addition, research on family
communication and collaboration with educational schools is very
limited.