Η παρούσα εργασία αποτελεί μια προσπάθεια προσέγγισης της «αναβίωσης του ρεμπέτικου» τις πρώτες δύο δεκαετίες της Μεταπολίτευσης (1974 – 1990), ένα θέμα το οποίο είναι σχετικά πρόσφατο, κάτι που συνεπάγεται με μείωση του αριθμού σχετικής βιβλιογραφίας με το θέμα. Οι συνέπειες αυτής της «ρεμπέτικης αναβίωσης», είναι εμφανείς στις μέρες μας όπου το «ρεμπέτικο», γνωρίζει μεγάλη δημοτικότητα και απήχηση. Οι διεργασίες και εξελίξεις των δεκαετιών 1970 και 1980, είχαν ως αποτέλεσμα την καθιέρωση του «ρεμπέτικου» στον επίσημο «πολιτιστικό» λόγο και την πρόσληψη του ως μια «παράδοση» λαογραφικού τύπου, η οποία όμως περιλάμβανε έναν «περιθωριακό χαρακτήρα». Η «ταύτιση του» εν τέλει με τον «αντιελιτισμό» του έδωσε μια πολιτική απόχρωση και ένα νέο «ιδεολογικό περιεχόμενο». Η ανάπτυξη της εργασίας βασίστηκε σε ζητήματα που αφορούν γενικότερα την «αναβίωση του ρεμπέτικου» της περιόδου στην οποία αναφερόμαστε και έχουν να κάνουν με μια πληθώρα θεμάτων που χρίζουν ανάλυσης. Σε καμιά περίπτωση η εργασία αυτή δεν αποτελεί μια διεξοδική έρευνα του θέματος και δεν μπορεί να καλύψει ισοδύναμα ολόκληρο το φάσμα των θεμάτων και ερωτημάτων που προκύπτουν. Εξάλλου, λείπει η επιτόπια έρευνα η οποία θα μας έδινε μια καλύτερη πληροφόρηση, κάτι το οποίο θα βοηθούσε στην πιο ασφαλή εξαγωγή συμπερασμάτων.

Καρανίκας, Χ., 2011, Η αναβίωση του ρεμπέτικου τραγουδιού κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης (1974 – 1990): Θεωρητική και μουσικολογική προσέγγιση, Σχολή Καλλιτεχνικών Σπουδών, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής, Τ.Ε.Ι. Ηπείρου