Στις μέρες μας, ο δυτικός τρόπος ζωής, έχει επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη δομή της οικογένειας και πιο συγκεκριμένα την επίδραση που παρέχει ο πατέρας στην ανάπτυξη του παιδιού τη περίοδο της προσχολικής του ηλικίας. Βασική προϋπόθεση για την εξισορρόπηση της σχέση πατέρα και παιδιού είναι η διαθεσιμότητά του μέσα στο σπίτι αλλά και στο ίδιο το παιδί. Εάν ο πατέρας δεν βρίσκεται παρόν, μπορεί να εμφανιστούν ορισμένες επιπτώσεις στη συναισθηματική και στη ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Άρα, η επίτευξη μιας ομαλής σχέσης ανάμεσα στον πατέρα και το παιδί, γίνεται σύμφωνα με τη στάση που διατηρεί ο πατέρας μέσα στο σπίτι, και πιο συγκεκριμένα στο παιδί. Η επιρροή που έχει ο ίδιος , στο παιδί αλλά και οι παράγοντες που σχετίζονται μεταξύ τους. Έπειτα, οι ανάγκες, η επαφή, η συζήτηση και η αφιέρωση του πατέρα στο παιδί του, μπορεί να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα για την απόκτηση των σωστών εφοδίων στην μετέπειτα ζωή του.