Η γνώση των διαταραχών του ύπνου απαιτεί αρχικά τη γνώση της νευροβιολογίας του ύπνου, τη γνώση του φυσιολογικού ύπνου, πως ο φυσιολογικός άνθρωπος ρυθμίζει τον ύπνο και ποια είναι η φυσιολογική πορεία του. Η αϋπνία είναι ένα υποκειμενικό σύμπτωμα καθυστερημένης έναρξης ύπνου, ανεπαρκούς διάρκειας ύπνου και/ή πτωχής ποιότητας ύπνο. Η αϋπνία μπορεί να είναι αποτέλεσμα διαταραχών του κιρκαδιανού ρυθμού. Άλλα αίτια είναι οι παραϋπνίες και οι διαταραχές κινητικότητας κατά τον ύπνο. Σημαντικό πρόβλημα αποτελεί το σύνδρομο άπνοιας κατά τον ύπνο. Ο ειδικός νοσηλευτής που ασχολείται με τις διαταραχές του ύπνου εργάζεται σε κάποιο ιατρείο ύπνου. Το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος είναι η προσέγγιση του ασθενούς και η προσεχτική αναζήτηση των αιτιών της διαταραχής. Το επόμενο βήμα είναι η παραπομπή του ασθενούς στο ιατρείο ύπνου, όπου θα γίνει η μελέτη του ύπνου, με την πολύ-υπνογραφία και την κινησιογραφία. Ο νοσηλευτής πρέπει να αναγνωρίσει τα επακόλουθα της στέρησης του ύπνου, όπως τα ατυχήματα και η ποιότητα ζωής. Τέλος ο νοσηλευτής μπορεί να συνεργαστεί με τον άρρωστο ώστε να τεθούν νέες βάσεις στο πρόγραμμα και στην υγιεινή του ύπνου.