Από την αρχαιότητα, ο εγκλεισμός σε σωφρονιστικά ιδρύματα ήταν ένα φαινόμενο, που αποσκοπούσε στην καταστολή κοινωνικών συμπεριφορών, τις οποίες το κράτος χαρακτήριζε ως ανυπότακτες ή/και εγκληματικές. Από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα, τα σωφρονιστικά ιδρύματα έχουν αλλάξει ριζικά, τόσο ως προς τη δομή τους όσο και ως προς τον τρόπο που αποτελούν τους λόγους για τους οποίους αποφασίζεται η κράτηση ενός ατόμου. Η φυλάκιση για ρατσιστικές πολιτικές έχει πλέον εν μέρει εξαλειφθεί. Ωστόσο, αυτό που δυστυχώς εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα είναι η μετατροπή της φυλάκισης, από την έννοια του σωφρονισμού σε τιμωρία και κοινωνική περιθωριοποίηση Το άτομο αντιμετωπίζεται μόνο ως κάποιος που έχει διαπράξει κάποιο έγκλημα και όχι ως ατομική οντότητα με δικαιώματα. Το σύστημα διοίκησης των φυλακών υιοθέτησε αυτή την άποψη, με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι (ανήλικοι και ενήλικες) να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες. Ως εκ τούτου, ο πληθυσμός αυτός άρχισε να αναπτύσσει πληθώρα σωματικών και ψυχικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ψυχοτρόπων ουσιών, στις οποίες οι υγειονομικές αρχές αδυνατούν να ανταποκριθούν επαρκώς. Οι γυναίκες όχι μόνο δεν λαμβάνουν επαρκή υγειονομική περίθαλψη, αλλά συχνά γίνονται θύματα κακοποίησης από το προσωπικό των φυλακών. Κατά συνέπεια, αποδεικνύεται ένα ελλιπές σωφρονιστικό σύστημα, τόσο στην διαμόρφωση κατάλληλων συνθηκών διαβίωσης, όσο και στην εκπλήρωση της αποστολής του, δηλαδή τον σωφρονισμό.Since antiquity, incarceration in penal institutions has been a phenomenon aimed at suppressing social behavior that the state characterized by the state as insubordinate and/or criminal. From the Middle Ages to the present day, penitentiaries have changed radically, both in their structure and in the way they are the reasons why a person is decided to be detained. Incarceration for racist policies has now been partially eliminated. However, this what is unfortunately still the case today is the transformation of imprisonment from the concept of correctional to punishment and social marginalization The person is treated only as someone who has committed some kind of crime, and not as an individual entity with rights. The prison administration system embraced this view, with the result that prisoners (juveniles and adults) to live under deplorable conditions. As a result, this population began to develop a multitude of physical and mental illnesses, including the use of psychotropic substances, to which the health authorities are unable to respond adequately. Not only women do not receive adequate health care, but often become victims abuse by prison staff. Consequently, it is proving to be an incomplete system in providing adequate living conditions, as well as in carrying out its task, namely correctional care.

Ευαγγέλου, Ι., 2022. Υγειονομικά Ζητήματα στους Σωφρονιστικούς πληθυσμούς. Πτυχιακή εργασία. Ιωάννινα. Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Νοσηλευτικής.