Στη παρούσα εργασία συζητείται η χρήση προηγμένων τεχνολογιών λογισμικού και επικοινωνίας στην εκπαίδευση από απόσταση, όπου κρίνεται αναγκαία η χρήση ψηφιακών και δικτυακών τεχνολογιών για τη μάθηση και εκπαίδευση. Η πρόσβαση του ανθρώπου στη μάθηση είναι απαραίτητο να πραγματοποιείται με όλες τις σύγχρονες μεθόδους οι οποίες δεν θα τον δεσμεύουν λόγω χώρου ή χρόνου. Σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο το «Ηλεκτρονικό Σχολείο» είναι ένα βήμα πιο πέρα από την κλασσική εκπαίδευση με τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά της (αίθουσα, πίνακας, κιμωλία, σφουγγάρι κ.τ.λ). Είναι η τεχνολογία που θα προσφέρει την ολοκλήρωση στο ζωτικό χώρο της εκπαίδευσης και θα δώσει λύσεις σε τομείς όπου η παραδοσιακή μορφή διδασκαλίας αδυνατεί να ανταποκριθεί. Συνοψίζοντας τη συνολική εργασία αρχικά παρουσιάζεται η τηλε_εκπαίδευση ως έννοια και τα γενικά χαρακτηριστικά της. Στη συνέχεια αναφέρεται στο δεύτερο κεφάλαιο σε ποιους απευθύνεται και ειδικότερα οι μέθοδοι πραγματικού και μη πραγματικού χρόνου. Προχωρώντας στο τρίτο κεφάλαιο αναλύεται ο ρόλος καθηγητή και μαθητή και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται. Στο τέταρτο κεφάλαιο εξετάζονται τα προγράμματα τόσο στη σύγχρονη όσο και στην ασύγχρονη εκπαίδευση. Τέλος στο πέμπτο κεφάλαιο ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να ενημερωθεί για κάποια είδη τηλετάξεων που λειτουργούν ήδη, τρόπους εξετάσεων και απόψεις για μερικά από αυτά τα θέματα από ειδικούς.