Ο ρόλος και η θέση του παιχνιδιού στη ζωή του παιδιού και του εφήβου είναι πολύ σοβαρά και πάντα επίκαιρα ζητήματα , αφού κατά κοινή αποδοχή , το παιχνίδι είναι μια βασική παράμετρος , για την ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού . Γι’ αυτό στο διεθνή χώρο , το παιχνίδι έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για ψυχολόγους , παιδαγωγούς και κοινωνιολόγους . ( Αντωνιάδης Αντώνιος , 1994) . Τα παιδιά του λαού μας , εδώ και χιλιάδες χρόνια ψυχαγωγούνται στους δρόμους με τα ελεύθερα ομαδικά παιχνίδια . Μέσα στη μακραίωνη ιστορία μας , με τα λαϊκά αυτά παιχνίδια είχε την ευχέρεια το μικρό ελληνόπουλο να παίζει και να χαίρεται , με τα συνομήλικά του , να δοκιμάζει και να συνειδητοποιεί μέσα στην έντονη δράση του παιχνιδιού , τις σωματικές και πνευματικές του δυνάμεις , να ασκεί εντατικά όλες τις ικανότητές του και να προετοιμάζεται για τη δημιουργική ζωή του μεγάλου . Κι έτσι μπορούμε να πούμε ότι το ομαδικό παιχνίδι στάθηκε σωτήριο για το παιδί του τόπου μας .Γνωρίζουμε άλλωστε πόσο σκληρές στάθηκαν , κατά κανόνα, οι συνθήκες που μεγάλωσαν τα παιδιά της υπαίθρου και πώς οι παλιοί άνθρωποι , σπρωγμένοι από την ανάγκη , τα ζεύανε από πολύ μικρά στη δουλειά . Το παιδί συνειδητοποιούσε βέβαια εμπειρικά πόσο χρήσιμη ήταν η προσφορά της εργασίας του στην οικογενειακή ζωή , γεγονός που επιτάχυνε , την κοινωνικοποίησή του , ωστόσο ξέκοβε συχνά από τις αγγαρείες της δουλειάς για να παίξει στο δρόμο με τους φίλους του , τα γνωστά στο πανελλήνιο παραδοσιακά λαϊκά παιχνίδια . (Δαράκη Πέπη 1985). Το τσιμέντο έχει πνίξει το ζωτικό χώρο του παιχνιδιού και οι χαρούμενες γειτονιές , που έπαιζαν τα παιδιά έχουν γίνει θυσία στην ανάπτυξη της τεχνολογικής επιστήμης . Όσο χάνονται οι χώροι του παιχνιδιού , τόσο και θα εξαφανίζονται τα αυτοσχέδια παιδικά παιχνίδια και αλήθεια τι θα περνάει μελλοντικά στην παράδοση ; 2 Νεότερες έρευνες και στατιστικές μετρήσεις επιβεβαιώνουν , ότι το παραδοσιακό παιχνίδι έχει αρχίσει σιγά – σιγά να υποχωρεί και πολλά παιχνίδια που παίζονται σήμερα έχουν επηρεαστεί από τα τεχνικά και κοινωνικά προβλήματα της σύγχρονης εποχής . Αποτέλεσμα είναι να μην εξυπηρετούν τους σκοπούς των ψυχοσωματικών και κοινωνικών απαιτήσεων , γι’ αυτό είναι ανάγκη , τουλάχιστον μέσα στο σχολείο , να βρίσκουν τα παιδιά σκόπιμες οργανωμένες παιγνιώδεις δραστηριότητες , που θα βοηθήσουν στην ψυχοσωματική ανάπτυξη και στα προβλήματα της κοινωνικότητας . (Πολυμενάκου Παπακυριάκου Φώφη ,1988)

Καντάρου, Θ. - Ν. & Ναβαρίνου, Κ., 2011. Το παιχνίδι στην προσχολική ηλικία. Πτυχιακή εργασία. Ιωάννινα: ΤΕΙ Ηπείρου. Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας. Τμήμα Βρεφονηπιοκομίας.